บางครั้ง..
คนเราก็ต้องการที่สงบๆ เพื่อคุยกับตัวเอง
และบางครั้งเราก็ต้องลองอยู่กับตัวเองนิ่งๆ
เพื่อการเรียนรู้ที่จะค้นพบตัวตนบางอย่างของเรา..
แต่ในบางเวลา..
การเคลื่อนไหว?ก็ไม่ได้หมายถึงว่าใจไม่นิ่ง
ตราบใดที่ใจยังอยู่กับตัวและเรายังสามารถควบคุมตัวเองได้
การก้าวเท้าออกไปนอกบ้านก็อาจจะเปิดมุมมองใหม่เข้ามาในใจ
และขุดตัวตนบางอย่างที่ฝังอยู่ลึกๆ ในตัวเราออกมาให้เห็น..
ถ้าไม่ออกไปเห็นโลกบ้าง
ถ้าไม่ลองมองดูใครบ้าง
ก็ไม่มีวันรู้ความคิดของตัวเอง
การได้พบเจอผู้คนตามสถานที่ต่างๆ
จึงมิใช่แค่การเรียนรู้ความเป็นไปของสังคมเท่านั้น
แต่กลับเป็นการเรียนรู้ตัวเอง
จากการนำตัวเองไปปะทะกับโลกภายนอก
เราจะปกป้องตัวเองอย่างไร
เราจะปฏิบัติกับโลกภายนอกอย่างไร
เราจะเอาตัวรอดได้ไหม..
ถ้าไม่ลองก้าวขา?ก็ไม่รู้ว่าตัวเองวิ่งได้
นั่นคงเป็นสัญญาณที่บอกให้เรารู้ว่า...
นอกจากเราจะสามารถค้นหาตัวเองจากความสงบแล้ว
เรายังสามารถค้นพบตัวเองจากความวุ่นวายได้ด้วย...
กล้าที่จะก้าว กล้าที่จะเดิน เพื่อเรียนรู้ทั้งตนเองและสรรพสิ่งรอบตัว เพราะเราไม่ได้อยู่เพียงคนเดียวบนโลกใบนี้
ตอบลบการมองเห็นสรรพสิ่งเป็นสิ่งสวยงาม..
ตอบลบนั้นล่ะ คือ ความต้องการของตัวเรา..