ความว่างเปล่า...

นักปรัชญาคนหนึ่งเคยบอกไว้ว่าการเปลี่ยนแปลงคือ ภาพลวงตาทุกสิ่งไร้การเปลี่ยนแปลง..

เขาคนนี้เกิดที่เมืองเอเลียมีอายุอยู่ในช่วง พ.ศ. 28 – 93 เขาชอบแสดงแนวคิดทางปรัชญาออกมาเป็นบทกวี เมื่อเขาอายุ 65 ปี เขาได้เดินทางไปกรุงเอเธนส์และได้คุยกับนักปรัชญาหนุ่มนามว่า โสคราตีส ด้วยมุมคิดทางปรัชญาของเขามีว่า.. ทุกสิ่งไม่มีการเปลี่ยนแปลงจริงหรอก ในความว่างเปล่าก็จะมีแต่ความว่างเปล่าเท่านั้น...

ในความเป็นนายดำวันนี้ไม่ได้เกิดมาจากนายดำเมื่อวันวาน เพราะตัวนายดำก็ยังเป็นคนคนเดิมคนเดียวอยู่ทั้งสองวัน

เหมือนเราเฝ้าเพ่งมองดูดอกกุหลาบ

แล้วถามว่า.. อะไรเป็นแก่นแท้ของมัน..

ตอบว่า.. สีแดงหรือก็ไม่ใช่ เพราะไม่กี่วันมันก็เปลี่ยนแปลงไป สิ่งที่เป็นแก่นต้องติดอยู่กับดอกกุหลาบตลอดกาล...

ดังนั้น ความมีอยู่ ความเป็นแก่นหรือภาวะจึงเป็นลักษณะเดียวกันและประจำอยู่ในดอกกุหลาบตราบนิจนิรันดร์ แม้ทุกสิ่งก็เป็นอย่างนี้..

ดังนั้นธาตุแท้หรือแก่นแท้ของทุกสิ่งไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลยเหมือนความจริงสูงสุดเป็นสิ่งมีอยู่เป็นภาวะที่ไม่เปลี่ยนแปลงเหมือนพระเจ้าแล้วปฐมธาตุของทุกสิ่งคืออะไร...

เขาตอบว่า.. คือภาวะ ( Being ) ตรงกันข้ามกับ (Non – being)

ถามว่า.. แล้วเราจะรู้ความจริงได้อย่างไร?

เขาตอบว่า.. รู้ได้ด้วยการใช้เหตุผล ( Reason ) คือความจริงเรารู้ได้ด้วยเหตุผล..

ถามว่า..แล้วที่เราเห็นการเปลี่ยนแปลงละ..

เขาตอบว่า..เป็นเพราะประสาทสัมผัส ( Senses ) ให้การรับรู้ที่ผิดแท้ที่จริงสิ่งที่เราเห็นเป็นเพียงภาพลวงตาดอกนะ..

และเขาคือนักปรัชญาที่ชื่อว่า..ปาร์มีนิเดส( Parmenides ) จากมุมคิดของเขาจึงกลายมาเป็นบ่อเกิดปรัชญาแห่งจิตนิยม ( Idealism ) ในกาลต่อมา...